آتش بزن

آتش بزن که باغ مرا برگ و بار نیست

                                  فرقی میان فصل خزان و بهار نیست

سهم تو روزهای خوشی بود و سهم من

                                 جز یک دل شکسته از این روزگار نیست

فرقی میان بود و نبودت نمیکند

                                 وقتی کسی برای تو در انتظار نیست

آزادی و قفس همه یک رنگ میشود

                                  وقتی بهار رفته و گلشن به کار نیست

جز سازشی به زور نیاید مرا به کار

                                وقتی زمانه با دل ما سازگار نیست

ای نوگلان که خوش به همین چند روزه اید

                               هرگز بهار گلشن تان ماندگار نیست

باید سکوت کرد میان نگفته ها

                                 آنجا که دردهای دلت در شمار نیست

باید نوشت بر در گلزار روزگار

                          این باغ را خبر ز نسیم بهار نیست